/Wyciag z programu/ 

Gruzja  to  ziemie dawniej Kolchidy, dokad mieli przypłynąć Argonauci w poszukiwaniu Złotego Runa. Tutaj, jak głoszą legendy, przykuto do skały Prometeusza. Legenda opowiada jak Bóg podarował te ziemie Gruzinom. Pejzaże Gruzji, to czasem zmieszanie czterech pór roku. Na szczytach Wielkiego Kaukazu skrzy się śnieg, jesienne mgły ściela się w przedgórzach, w dolinach rzek wiosenne kwiaty, kwitnące drzewa owocowe  i upalne lato wśród wiecznozielonych palm na brzegu Morza Czarnego. Na Zakaukaziu, jeszcze kilka tysięcy lat przed naszą erą, narodziło się wino. Gruzja jest unikalnym w świecie krajem, jeśli chodzi o kulturę wina, gdzie wino pełni rolę super kultową. Bez wina nie odbywa się w Gruzji żadna biesiada, a dodatkową atrakcją jest gruzińska kuchnia, to  kraj ludzi muzykalnych. Na długo pozostają w pamięci gruzińskie pieśni i głosy gruzińskiego chóru.

Tbilisi.
Stolica i największe miasto Gruzji wywodzi swoją nazwę od słowa Tbili – ciepły, co jest związane z istnieniem tutaj wielu ciepłych źródeł. Miasto malowniczo rozciąga się wąskim pasem na długości prawie 30 kilometrów, w dolinie rzeki Kury i na zboczach otaczających ją gór. W V w. Tbilisi stało się stolicą Iberii, królestwa we wschodniej Gruzji.  Szczególnie rozkwitło w swoim "Złotym Stuleciu"                        - XII/XIII w. W swej historii Tbilisi było wielokrotnie zdobywane i przez długie okresy czasu znajdowało się pod obcym panowaniem, co znalazło odbicie w architekturze miasta, gdzie przeplatają się różne style. 

Spotkanie z Polonia Nasze oferty .....

Sobór Katedralny Cminda Sameba (Św. Trójcy).
Ogromna (największa obecnie w Gruzji), widoczna z daleka świątynia, która została otwarta  w 2002 r. Znajduje się tu obecnie siedziba katolikosa – głowy Kościoła Gruzińskiego.  

Abanotubani.                                                                                                                                                               To najstarsza część miasta i kwartał w którym znajdują się łaźnie. Zbudowano je głównie w XVII – XX w.  na gorących siarkowych źródłach. Według legendy tu miało narodzić się Tbilisi. Najpiękniejszą łaźnią jest Czreli Abano (Pstra Łaźnia), zwana również Orbelianowską Łaźnią, której architektura przypomina budowle Samarkandy i Buchary w Azji Środkowej. 

Mccheta.
To jedno z najstarszych miast Gruzji jest pięknie położone u zlewu rzek Aragwi i Kury. Mccheta jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Przez kilka wieków Mccheta była stolicą Iberii, państwa istniejącego w czasach antycznych i wczesnym średniowieczu we wschodniej Gruzji. Miasto odegrało wielką rolę w historii chrześcijaństwa w Gruzji.

Sobór Katedralny Sweti Cchoweli.
Wielki sobór katedralny z XI. który przez stulecia był siedzibą gruzińskich katolikosów. Jeden z duchowych symboli Gruzji

Kachetia.                                                                                                                                                                    Na, jeden z najpiękniejszych regionów Gruzji. Na terenie Kachetii znajdują się jedne z najcenniejszych zabytków Gruzji. Zewsząd widoczny jest majestatyczny grzbiet Wielkiego Kaukazu. Kachetia to przede wszystkim wino. Region ten jest centrum gruzińskiego winiarstwa, gdzie rodzą się najsłynniejsze wina Gruzji. że wino narodziło się właśnie na Zakaukaziu, ok. 6000 lat przed naszą era. tradycyjna technologia wyrobu wina, które przechowuje się w olbrzymich glinianych dzbanach kwewri.    

Monastyr Bodbe.
wśród wysokich cyprysów monastyr, leży na stromym zboczu, skąd roztacza się widok na masyw Wielkiego Kaukazu. Wybudowany w IX w. i przebudowany w XVII w. monastyr jest jednym z głównych miejsc pielgrzymek w Gruzji. Jego historia związana jest z postacią Św. Nino, apostołki i patronki Gruzji                                      

AZERBEJDZAN

 posiada wielką różnorodność flory i fauny oraz odkrywa przed oczami całą gamę najrozmaitszych krajobrazów. Szczególnie niezapomnianych wrażeń dostarczają widoki Wielkiego Kaukazu, gdzie można zobaczyć fotogeniczne panoramy, przepiękną przyrodę, malowniczo położone górskie wioski, majestatyczne szczyty i wąwozy. 

Od wielu wieków słyną azerbejdżańskie dywany, szeroko znany jest miejscowy kawior, bazary obfitują bogactwem różnorodnych owoców i zieleniny. Azerbejdżan jest stosunkowo jeszcze mało odwiedzany przez turystów, co jest jego dodatkowym plusem, bowiem nie jest jeszcze skomercjalizowany, a przez to naturalny. Nic jednak nie zastąpi tego, dla czego turysta rusza  w podróż – osobistych doznań i wrażeń. przysłowie – “Lepiej raz zobaczyć, niż sto razy  o tym przeczytać”.   

BAKY

Architekci Polacy 

Dubai Kaukazu

Bogactwo i trudna historia, Mauzoleum niepodleglosci...

Spotkanie z Polonia – 

Nie do zapomnienia.....Degustacja miejscowej kuchni w okolicy miejscowości Zaqatala. Północno-zachodni region Azerbejdżanu, obdarzony piękną, bogatą przyrodą, posiada też oryginalną kuchnię. Niektóre dania praktycznie nie spotyka się poza tym regionem. Do takich dań należy np. mahara, coś pośredniego między racuchami i grubym ciastem naleśnikowym. Do jej przyrządzania służy sac. To rodzaj jakby dużej patelni z rączkami, kaukaski odpowiednik chińskiego woka, sac jest jednak mniej głęboki i używany zarówno stroną wklęsłą jak i wypukłą. Mahara jest smażona  ze strony wypukłej, na którą powoli wylewa się ciasto, po czym usmażona mahara ma formę gwiazdy. Degustacja odbywa się w pięknie położonej w górach restauracji. Goście siedzą w altankach, skąd odrywa się widok na bardzo malowniczą leśną dolinę. 

Xan Sarayi (Pałac Szekińskich Chanów) z XVIII w., wpisany na listę UNESCO.
Pałac posiada piękną fasadę, przed którą rosną dwa imponujące platany posadzone w 1530 r. Wewnątrz znajdują się bardzo bogate malowidła o żywej, intensywnej kolorystyce. Atmosferę pałacu tworzą też barwne okna şəbəkə. Słoneczne światło przebijające się przez okna do pałacu, przelewa się różnymi kolorami, jak tęcza po deszczu.        

W hotelu Marxal Resort.

Dla chętnych odwiedziny sklepu firmowego przy kombinacie jedwabniczym w Şəki.    

 Od wieków Şəki słynie z produkcji jedwabiu. Kupcy z różnych krajów przyjeżdżali tu by kupić miejscowe tkaniny jedwabne. Bardzo popularne są wyrabiane tu chusty i szale. Nie mniej znane są szekińskie ręcznie tkane jedwabne dywany.                                                                                                 

Karawanseraj.                                                                                                                                                       
Zabytkowy karawanseraj z XVIII w., przekształcony w znany hotel. Panuje tu bardzo nastrojowa atmosfera, w którą wkracza się już po przekroczeniu wielkich, starych drewnianych wrót wejściowych.   

Położona w górach Kaukazu, szeroko znana osada Lahıc.
Otoczony ze wszystkich stron wysokimi górami Lahıc, przez wieki był miejscem trudno dostępnym. Drogę do samego Lahıc zbudowano dopiero w latach 70-tych. Wiedzie ona wzdłuż rzeki Gırdımançay, płynącej tutaj przez głęboki, widowiskowy kanion Lahıc, jest on praktycznie skansenem pod odkrytym niebem. Od wielu wieków Lahıc słynie z produkcji ręcznie kutych wyrobów miedzianych., jako ciekawostkę można dodać, że do tego służy 13 rodzajów różnych młotków.      

Cümə meczet w Şamaxı. 
Miasto Şamaxı (Szamachy, Szemacha), odnotowane jeszcze przez antycznych autorów, było niegdyś stolicą Szirwanu, państwa istniejącego w IX-XVI w. na terenie Azerbejdżanu i płd. Dagestanu.. Przybywaly tu poselstwa z różnych krajów. Miasto i jego okolice słynęły z produkcji jedwabiu i wyrobu tkanin jedwabnych, bardzo cenionych na rynkach Europy.